Study of CO2 capture process using aqueous ammonia

• المؤلف الرئيسي: Akrawin Jongpitisub
• مؤلفون آخرون: Kitipat Siemanond
• التنسيق: Theses and Dissertations
• اللغة: English
• منشور في: Chulalongkorn University 2015
• الموضوعات: Carbon dioxide mitigation; Ammonia; คาร์บอนไดออกไซด์ > การลดปริมาณ; แอมโมเนีย
• الوصول للمادة أونلاين: https://digiverse.chula.ac.th/Info/item/dc:77786
• المؤسسة: Chulalongkorn University

ปัจจุบันการปลดปล่อยแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์จากโรงงานอุตสาหกรรมออกสู่บรรยากาศเป็นปัญหาอย่างมากที่ส่งผลต่อสภาวะโลกร้อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งแก๊สที่ปล่อยออกมาจากโรงงานไฟฟ้าถ่านหิน ดังนั้นจึง มีการพัฒนาประสิทธิภาพของตัวทำละลายเพื่อแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมที่มีเพิ่มมากขึ้นในปัจจุบัน สารละลายแอมโมเนียถือเป็นสารละลายทางเลือกหนึ่งที่สามารถใช้ทดแทนสารละลายมอนอเอทาโนมามีนในการดักจับแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์จากเทคโนโลยีถ่านหินสะอาดหลังการเผาไหม้ ในการศึกษานี้ใช้แอสเพนพลัส (Aspen Plus) ในการจำลองการดักจับ 90 เปอร์เซ็นต์ ของแก๊สคาร์บอนออกไซด์จากแก๊สไอเสียในโรงงาน ไฟฟ้าถ่านหินขนาด 180 เมกกะวัตต์และ ความบริสุทธิ์ 98 เปอร์เซ็นต์โดยนำหนักของแก๊สคาร์บอนไดออก ไซด์ก่อนการจัดเก็บโดยใช้สารละลายแอมโมเนีย การออกแบบกระบวนการดักจับแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์มีมาตรฐานของการปล่อยแก๊สแอมโมเนียออกสู่สิ่งแวดล้อมน้อยกว่า 2 กิโลกรัมต่อชั่วโมง โดยกระบวนการดักจับแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์โดยใช้สารละลายแอมโมเนียแบ่งเป็น 2 ส่วนย่อย ได้แก่ กระบวนการกูดซับแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์และกระบวนการลดการปลดปล่อยแอมโมเนียสู่บรรยากาศ การแลกปลี่ยนพลังงานความร้อนโครงร่างตาข่าย (Heat integration network) ใช้ในการลดการใช้พลังงานของการกระบวนการดักจับแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์ซึ่งโมเดลที่ใช้ได้แก่ Stage-wise model (Yee and Grossman,1990) อีกทั้งได้มีการตรวจสอบข้อมูลที่ได้จากการแลกเปลี่ยนพลังงานความร้อนโครงร่างตาข่ายกับแอสเพนพลัส (Aspen Plus) เพื่อหาความไม่แน่นอนในเชิงตัวเลขของกระบวนการดักจับ มากไปกว่านั้นค่าใช้จ่ายในการลงทุนและต้นทุนการดำเนินงานประจำปีคำนวณจากแอสเพนพลัส (Aspen Plus) และตัวแปรบาวตัวเพื่อบ่งบอกถึงความเป็นไปได้ของกระบวนการดักจับแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์นี้ ผลการทดลองนี้แสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพโรงงานดักจับแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์ออกไซด์โดยใช้สารละลายแอมโมเนียที่ผ่านการแลกเปลี่ยนพลังงานความร้อนโครงร่างตาข่ายสามารถลดความต้องการทางด้านพลังงานได้ถึง 58 เปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับกระบวนการที่ไม่ผ่านการแลกเปลี่ยนความร้อนโครงร่างตาข่าย อีกทั้งในเชิงทฤษฎียังสามารถลดต้นทุนการดำเนินงานประจำปีได้ถึง 47 เปอร์เซ็นต์