MARINE GEOLOGY AND COASTAL EROSION PROCESSES OF PATTAYA BAY, EASTERN THAILAND

• Main Author: Inthurat Hlaongam
• Other Authors: Thanawat Jarupongsakul
• Format: Theses and Dissertations
• Language: English
• Published: Chulalongkorn University 2013
• Subjects: Geology; Coasts > Erosion; Geographic information systems; ธรณีวิทยา; ชายฝั่ง > การสึกกร่อน; ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์
• Online Access: https://digiverse.chula.ac.th/Info/item/dc:37485

จากการแปลภาพถ่ายทางอากาศด้วยเทคนิคการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์รวม 7 ช่วงเวลา ได้แก่ ปีพ.ศ. 2495, 2510, 2517, 2537, 2539, 2545 และ 2554 แสดงให้เห็นถึงการลดลงของเนื้อที่ชายฝั่งอย่างชัดเจนจาก 35 เมตร เป็น 5 เมตร และผลการคำนวณพื้นที่หน้าหาดและอัตราเฉลี่ยการกัดเซาะชายฝั่งพบว่า อัตราเฉลี่ยการกัดเซาะช่วงระหว่างปีพ.ศ.2495-2539 อยู่ที่ -0.78 เมตร/ปี และอัตราเฉลี่ยการกัดเซาะระหว่างปีพ.ศ.2539-2554 จะอยู่ที่ -1.8 เมตร/ปี โดยการตรวจสอบสภาพสมดุลธรณีสัณฐานชายฝั่งอ่าวพัทยาด้วยโปรแกรม MEPBAY ได้ให้ผลเช่นเดียวกันว่า อ่าวพัทยามีลักษณะสมดุลแบบพลวัต ที่แสดงรูปแบบการกัดเซาะชายฝั่งในอนาคต ในการทำความเข้าใจกระบวนการกัดเซาะชายฝั่ง ได้ทำการศึกษาการเคลื่อนที่ของตะกอนท้องน้ำ 2 ฤดูกาล ในช่วงระหว่างฤดูมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือและมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าตะกอนมีการเคลื่อนที่สัมพันธ์กับลมมรสุมที่มีกำลังเพิ่มขึ้น และมีทิศทางที่มีผลกระทบต่อชายฝั่ง โดยได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดิน ระบบท่อระบายน้ำ และโครงสร้างบริเวณชายฝั่ง เป็นตัวแปรที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสภาพสมดุลพลังงานภายในอ่าวพัทยา จากการทำภาพตัดขวางชายฝั่งจากแผนที่เส้นชั้นความลึกอ่าวพัทยารวม 6 ปี ได้แก่ ปีพ.ศ.2517, 2526, 2538, 2543, 2546 และ 2554 แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงระดับพื้นทะเลนอกชายฝั่งอ่าวพัทยาที่มีระดับสูงขึ้น โดยมีผลการสำรวจธรณีวิทยาทางทะเล จากการเจาะสำรวจชั้นทรายนอกชายฝั่งอ่าวพัทยา แสดงให้เห็นว่าทรายในระดับลึกของหลุมเจาะนอกชายฝั่งอ่าวพัทยา ซึ่งปะปนอยู่กับอนุภาคโคลน มีความสัมพันธ์กับชั้นตะกอนบริเวณหาดพัทยา และเมื่อคำนวณพื้นที่หน้าหาดในอนาคตด้วยอัตราเฉลี่ยการกัดเซาะในปัจจุบัน จะพบว่าหากไม่มีการบูรณะพื้นที่ชายฝั่ง อ่าวพัทยาจะสูญเสียเนื้อที่ชายหาดทั้งหมดไปภายในระยะเวลา 5 ปี